Agenda

Maandag 10 februari 2020
‘CYPRUS, HET EILAND VAN APHRODITE’
BBKK Lezing door drs. Diane de Wild

Volgens de Griekse mythologie was Cyprus het eiland waar Aphrodite, de godin van de liefde, na haar geboorte in zee aan land ging. Zij was niet de enige: Cyprus was in de oudheid een spil in handelsnetwerken, die het hele Middellandse Zeegebied omvatten. Tot en met 15 maart 2020 is in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden een tentoonstelling te zien over de oude culturen van dit prachtige eiland.
De rijkdom van Cyprus was voor een deel te danken aan het metaal koper. Door de handel in koper kwamen de bewoners van Cyprus door de eeuwen heen in aanraking met alle grote culturen van het Middellandse Zeegebied, waaronder de Egyptenaren, de Grieken en de Romeinen. Deze contacten brachten niet
alleen welvaart, maar ook nieuwe ideeën en goden naar het eiland: de belangrijkste godin van het eiland was de ‘Grote Godin’, later Aphrodite genaamd, een gehelleniseerde vorm van de oosterse Astarte. Zij zorgde voor de vruchtbaarheid van het eiland.

Zondag 15 maart 2020, van 14.00 tot 16.00 uur
‘IS EEN RUS OOK EEN EUROPEAAN?’
Lezing door Alexander Munninghoff.

Het is een vraag die vaak gesteld wordt, zeker in gesprekken tussen Russen en westerlingen, maar waar nooit een eenduidig antwoord op gegeven lijkt te kunnen worden. Dat zal ik ook zeker niet kunnen, maar wel zal ik proberen in mijn discours nuanceringen aan te brengen op het stereotiepe beeld van de onberekenbare, boze en dronken beer die, na ruim twintig jaar détente, opeens weer het zicht vertroebelt en ons allen rijp lijkt te maken voor een volgende Koude Oorlog. Die volgens velen allang weer begonnen is.

Naast aan objectieve factoren zoals temperatuurverschillen en de enorme afstanden, besteed ik aandacht aan het
fenomeen van de zogenaamde ‘Russische Ziel’ en de eigenaardigheden in gedrag en denken, die dit teweeg brengt. En ik duik de geschiedenis in, op zoek naar feiten die de gevreesde Russische expansiedrift kunnen staven. Uiteraard komt ook de heerschappij van Poetin aan bod: beoordelen wij hem wel goed, wat voert hij in zijn schild? Mijn affiniteit tot dit thema kan ik verklaren met mijn twee Russische grootmoeders; ik beschouw mijzelf voor honderd procent Nederlander, maar toch met een stevig shot Russisch bloed.

Ik ben slavist, heb gestudeerd bij Karel van het Reve. Als journalist was ik jarenlang reizend verslaggever (oorlogen, politieke omwentelingen, natuurrampen) en correspondent te Moskou, precies gedurende de perestrojkajaren van
Gorbatsjov. Hierover schreef ik ‘Tropenjaren in Moskou’, (Prometheus, Amsterdam 1981). Tevens ben ik auteur van ‘De stamhouder’ (Prometheus, Amsterdam 2014) dat al aan de 24ste druk toe is, in meerdere talen is vertaald en t.z.t. als een tiendelige tv-serie op de buis te zien zal zijn.

Woensdag 18 maart 2020
‘CAREL WILLINK’
Lezing door drs. Aldwin Kroeze

In de lezing over Carel Willink ziet men hoe deze man, in wisselwerking met zijn tijd, steeds weer eigen insteken en
projecten is opgestart. Waar doorgaans de diversiteit van zijn echtgenoten breed wordt aangezet, blijft de diversiteit van zijn oeuvre juist vaak wat onderbelicht. Deze lezing probeert daar verandering in te brengen. Daarnaast is er ook
aandacht voor zijn werkproces en zijn persoonlijke visie rondom bijvoorbeeld de natuur.

Drs. Aldwin Kroeze is een onwaarschijnlijke duizendpoot en meesterverteller. Drie opleidingen, talloze specialisaties en
activiteiten in binnen- en buitenland maken hem, in combinatie met zijn aanstekelijke bevlogenheid, tot een geliefd spreker. Aldwin Kroeze legt veel nadruk op de context waarin kunst is ontstaan. Waarom maakt een kunstenaar op een bepaald moment op een bepaalde plek een bepaald werk, en hoe moet dit zijn geweest voor de mensen uit die tijd.

Maandag 13 april 2020
‘DE EMANCIPATIE VAN DE NEDERLANDSE BEELDHOUWKUNST’
Lezing door kunsthistoricus en academiedocent Jaap Nijstad

Nijstad plaatst de beeldhouwkunst in de Lage Landen na de Tweede Wereldoorlog in een internationale context.
Na de aanvankelijke vernieuwingen in de beeldhouwkunst in Nederland (eind 19e /begin 20e eeuw) zet deze tendens zich maar moeizaam voort in de jaren van het interbellum. Na de Tweede Wereldoorlog komt er een werkelijk eigentijdse
beweging op gang. Er ontstaat een autonome beeldhouwkunst, veel minder verankerd in de traditie van de bouwsculptuur, die vrij en ruimtelijk is van geest en die aansluiting weet te vinden bij de grote internationale
beeldhouwkunst.

Tentoonstellingen in musea (stedelijk Museum Amsterdam 1948) en in de openlucht (Sonsbeek 1949) stimuleren een interactie met de Avant-garde uit Frankrijk, Italië en Groot-Brittannië. Traditie en experiment staan naast elkaar. Dat is een situatie die tot op de dag van vandaag is blijven voortbestaan. De lezing bestrijkt het tijdvak van de klassiek modernen, zowel uit binnen- als uit buitenland, tot en met de hedendaagse beeldhouwers die in Nederland actief zijn.

Bekende namen die we tegen zullen komen zijn onder meer: Zadkine, Marini, Moore, Laurens, Tajiri, Wolkers, Reijers, Couzijn, Guntenaar en Visser. En natuurlijk is er aandacht voor een aantal vrouwen in de beeldhouwkunst die, zeker in deze periode, op een gelijkwaardige manier deelnemen aan de beroepspraktijk, zoals Van Pallandt, Franzén- Heslenfeld, Blaisse, Bijlo en Zijlstra.